Ένα από τα αρχαιότερα αντικείμενα της συλλογής κρατικών εμβλημάτων, το οποίο θεωρείται ότι προέρχεται από την Χρυσή Ορδή (μέρος της μογγολικής αυτοκρατορίας κατά τον 14ο αιώνα ). Το όνομά του συνδέεται με ένα ρωσικό μύθο, που θέλει το τσαρικό στέμμα να είναι δώρο από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνο Μονομάχο, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί. Από τα τέλη του 15ου αιώνα μέχρι τον 17ο αιώνα, αυτό το στέμμα ενσάρκωνε το κύριο σύμβολο της εξουσίας των Ρως, στις τελετές στέψης. Είναι φτιαγμένο από χρυσό, ασήμι, πολύτιμους λίθους, μαργαριτάρια, νομίσματα, γούνα, και σμάλτο.
Κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στη θρυλική συλλογή των πασχαλινών αριστουργημάτων. To αυγό περιέχει έναν εκπληκτικό μηχανισμό, μια μηχανή τρένου που μπορεί να αφαιρεθεί, να διαλυθεί και να μετατραπεί σ΄ένα μικροσκοπικό χρυσό κλειδί. Ο μικροσκοπικός μηχανισμός που θέτει την ατμομηχανή σε κίνηση – μόλις δύο εκατοστά- είναι μια λάμπα από ρουμπίνι και προβολείς από διαμάντια. Υπάρχουν μικροσκοπικά χαρακτικά στα βαγόνια όπως «απευθείας σύνδεση με Σιβηρία», «βαγόνι κυριών», «καπνίζοντες» και «μη καπνίζοντες», το δε τελευταίο βαγόνι είναι ένα παρεκκλήσι. Αυτό το αυγό, από λευκόχρυσο με ρουμπίνια και διαμάντια, ήταν δώρο του τελευταίου ρώσου τσάρου, Νοκολάου Β’ στη σύζυγό του, αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα Φιόντοροβνα.
Από τα σημαντικότερα έργα της ρωσικής τέχνης όπλων. Είναι κατασκευασμένο από ορείχαλκο, βάρους περίπου 40 τόνων και μπορούσε να φέρει οβίδες διαμετρήματος μέχρι 890 mm. Το κανόνι του τσάρου κατασκευάστηκε με εντολή του τσάρου Φιοντόρ Ιβάνοβιτς, από τον Αντρέι Κοχόφ, το 1586 στην αυλή των κανονιών της Μόσχας. Δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε μάχη, παρόλο που θα μπορούσε, και είναι διακοσμημένο με ποικίλα διαζώματα, ρίγες και με τη φιγούρα του τσάρου Φιοντόρ Ιβάνοβιτς, πάνω σε άλογο.
Η χύτευση της μεγαλύτερης καμπάνας της Ρωσίας - ζυγίζει 200 τόνους - διήρκεσε περίπου ένα χρόνο. Ολοκληρώθηκε στις 25 Νοεμβρίου, 1735 και τοποθετήθηκε στο καμπαναριό αμέσως μόλις ολοκληρώθηκαν τα ανάγλυφα. Δύο χρόνια αργότερα, στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο Κρεμλίνο, η καμπάνα έσπασε καθώς κρύωσε απότομα από το πολύ νερό της κατάσβεσης. Το κομμάτι που έσπασε διασώζεται μέχρι σήμερα και ζυγίζει 11,5 τόνους.
Το φόρεμα καθιέρωσε το λεγόμενο «ρωσικό» στυλ, με λείο ασημένιο μπροκάρ, κεντημένο με ασημένια κλωστή και μαργαριτάρια. Το έφτιαξε ο οίκος μόδας της Όλγας Μπουλμπένκοβα, που ήταν ο επίσημος προμηθευτής της αυτοκρατορικής αυλής. Πολλά σχέδια των κεντημάτων φιλοτεχνήθηκαν από διάφορους διάσημους καλλιτέχνες, μεταξύ αυτών ήταν και ο λαμπρός ζωγράφος Μιχαήλ Βρούμπελ, αλλά η αυτοκράτειρα επέλεξε τα σχέδια των κυριών τιμής. Τους πήρε ένα ολόκληρο χρόνο για να το ράψουν, ενώ το βάρος του έφτασε τα 10 κιλά, ο δε χιτώνας ζύγιζε άλλα 13 κιλά.
Είναι η μοναδική άμαξα αυτού του τύπου, που έχει σωθεί μέχρι τις μέρες μας. Χρονολογείται από το 1603 και είχε δοθεί στο ρώσο τσάρο, Μπορίς Γκοντουνόφ, από τον βασιλιά της Αγγλίας Ιάκωβο Α’. Στην ξυλόγλυπτη διακόσμησή της ξεχωρίζουν σκηνές κυνηγιού, και εικόνες από μια μάχη μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Ο αμαξάς την οδηγούσε, είτε θα βασίζοντας κατά μήκος της άμαξας, είτε ιππεύοντας ένα από τα άλογα-οδηγούς.
.jpg)
Τελετουργική τσαρική περικεφαλαία που κατασκευάστηκε το 1621, στα εργαστήρια του Κρεμλίνου από τον τεχνίτη Νικήτα Ντάοϊντοφ. Φτιαγμένη από χρυσό και χάλυβα Δαμασκού, διακοσμήθηκε στη συνέχεια με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια. Η «περικεφαλαία» αποτέλεσε ένα είδος τσαρικού κράνους για τις μάχες, όπως φαίνεται και από το χαραγμένο στέμμα στην άκρη του.
Αυτός ο θρόνος τοποθετήθηκε, την 1η Σεπτεμβρίου του 1551, στον Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, για τον τσάρο, Ιβάν τον Τρομερό, και εκεί βρίσκεται μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, τα ανάγλυφα του θρόνου απεικονίζουν το δόγμα της κληρονομικότητας του θρόνου ελέω θεού, και τους τίτλους ρωμαίων και βυζαντινών αυτοκρατόρων μέσω των φεουδαρχών του Κιέβου και του Βλαντίμιρ. Λέγεται, πως την αριστουργηματική γλυπτική του θρόνου φιλοτέχνησαν τεχνίτες από το Νόβγκοροντ.
Αυτά τα αριστουργήματα της όψιμης Αναγέννησης, από χρυσό και πολύτιμους λίθους, δημιούργησαν ευρωπαίοι κοσμηματοτεχνίτες στα τέλη του 16ου και στις αρχές του 17ου αιώνα. Είναι διακοσμημένα με χρωματιστά σμάλτα ενώ στο σκήπτρο απεικονίζονται σκηνές από τη ζωή του βασιλιά Δαβίδ του Ισραήλ.
Το 1682, στέφθηκαν ταυτόχρονα δύο τσάροι. Ο δεκαπεντάχρονος Ιβάν ο Ε’ και ο εντεκάχρονος Πέτρος ο Α'. Ο μεγαλύτερος αδελφός δεν φημιζόταν για την ευφυΐα ή την καλή υγεία του, και ο νεότερος ήταν πολύ μικρός για να διαχειριστεί ακόμη τις κρατικές υποθέσεις, κάτι που έκανε η μεγαλύτερη αδελφή τους, Πριγκίπισσα Σοφία, μέχρι την ενηλικίωση του Πέτρου. Έτσι, λοιπόν, οι τεχνίτες του Κρεμλίνου κατασκεύασαν αυτό τον σπάνιο θρόνο, το 1682-1684, με τα αντίστοιχα σύμβολα της εξουσίας, δικέφαλους αετούς, λιοντάρια, μονόκερους και κορώνες. Ο θρόνος διαθέτει και τρίτο μυστικό κάθισμα, πίσω από την πλάτη, για τους συμβούλους που βοηθούσαν τους δύο νεαρούς στις διαπραγματεύσεις.
