Μια ανάσα -για τα ρωσικά δεδομένα βέβαια- από το κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας, είναι το προάστιο-πόλη, η πανέμορφη Κολόμνα.
Η Κολόμνα είναι μια από τις προαστιακές πόλεις της Μόσχας, όπου άνθρωποι έχουν πάει για ένα σαββατοκύριακο, και έμειναν εκεί για όλη τους τη ζωή. Πολλοί είναι οι Μοσχοβίτες που έχουν αγοράσει εκεί διαμέρισμα ή σπίτι, γοητευμένοι από την επιτυχημένη θέση και την ισορροπημένη, μη πρωτευουσιάνικη ατμόσφαιρα της παλιάς πόλης, με το Κρεμλίνο της και τα στενά δρομάκια της, το καθένα έχει θέα προς μια εκκλησία.
Δυο ώρες με το τρένο από το σταθμό Καζάνσκι (βρίσκεται δίπλα από τη στάση του μετρό Κομσομόλσκαγια, κυκλική γραμμή), και βρίσκεστε στην Κολόμνα. Είναι καλύτερο να επιλέξετε το τρένο απ’ ότι το αυτοκίνητο, δεδομένης της κυκλοφοριακής συμφόρησης που επικρατεί σε όλες τις εισόδους της Μόσχας και οι οποίες μπορεί να κάνουν τη διαδρομή σας αυτή να διαρκέσει 5, 6, 7 ώρες.
Η αρχιτεκτονική της Κολόμνα είναι ένας υπέροχος συνδυασμός, μια ανάμιξη από πολλά διαφορετικά στυλ. Όπως μπαρόκ, κλασικισμός, μοντέρνο, κονστρουβιστικό, ψευδο-γοτθικό, αμπίρ, Ναρίσκιν, βυζαντινό και ψευδο-ρωσικό στυλ. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου η γραμμή του μετώπου σταμάτησε 30 χλμ. από την Κολόμνα, η πόλη δεν καταστράφηκε και έτσι διασώθηκαν τα αρχιτεκτονικά της μνημεία.
Την Κολόμνα είναι προτιμότερο να την περπατήσετε. Αν την αφετηρία σας αποτελέσει τελικά ο σιδηροδρομικός σταθμός, θα μπορέσετε να δείτε πώς τα πενταόροφα πάνελ σπίτια της περιόδου Χρουστσιόφ διαδέχονται ξύλινα καλυβόσπιτα με σκαλιστά περβάζια και σοφίτες, παλιά πέτρινα αρχοντικά, λευκές εκκλησίες και τέλος, τα γερά τείχη του Κρεμλίνου. Από κάθε δρόμο υπάρχει θέα σε κάποιον από τους πύργους του Κρεμλίνου ή στο καμπαναριό. Καλύτερα να έρθετε εδώ το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο. Η Κολόμνα είναι μια πόλη-κήπος, οι κήποι με τις μηλιές στον τόπο αυτό εκπλήσσουν με την έκτασή τους. Η βιομηχανική επεξεργασία και προώθηση των μήλων ξεκίνησε στην πόλη από τον 15ο αιώνα, όταν οι κάτοικοι άρχισαν να φτιάχνουν μαλακά γλυκίσματα (την «παστίλα») από τον πολτό του μήλου. Σήμερα υπάρχει εδώ μουσείο με τέτοια εκθέματα, κυρίως παστίλα από μήλο, «στου Νικόλα στην Ποσάντσκαγια», που βρίσκεται στην ομώνυμη οδό. Στο ανακαινισμένο εργοστάσιο φτιάχνουν τα ζαχαρωτά με βάση τις προεπαναστατικές συνταγές.
Στην εκκλησίας της Αναστάσεως (Voskresénskaya tsérkov) της Κολόμνα είχε νυμφευθεί ο μεγάλος πρίγκιπας Ντμίτρι Ντονσκόι, ενώ ο Ιβάν ο Τρομερός έκτισε για τον εαυτό του ένα ανάκτορο. Επίσης, στην Κολόμνα βρίσκεται η «Μαρίνκινα» ή πύργος της Κολόμνα, στον οποίο είχε φυλακιστεί η πασίγνωστη τυχοδιώκτρια της Ταραχώδους περιόδου της Ρωσίας (1598-1613, πολωνο-σουηδική εισβολή, βαρύτατη πολιτική, οικονομική, κοινωνική κρίση), Μαρίνα Μνίσεκ. Ήταν η σύζυγος του Ψευδο-Δημήτριου Ι και στη συνέχεια και του Ψευδο-Δημήτριου ΙΙ (και οι δυο παρουσίασαν τον εαυτό τους ως τον γιο Ιβάν του Τρομερού), η πρώτη γυναίκα που στέφθηκε τσαρίνα της Ρωσίας και η οποία κυβέρνησε για ένα μικρό διάστημα από την Κολόμνα. Ωστόσο, λίγα χρόνια μετά, ύστερα από μια νέα αλλαγή στην εξουσία της χώρας, η Μνίσεκ -σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο- κτίστηκε μαζί με τον γιο της Ιβάν μέσα στους στρογγυλούς τοίχους του πύργου Μαρίνκινα.
Στη διάρκεια της σύντομης ζωής της, η Μνίσεκ πραγματοποίησε τουλάχιστον δύο πράξεις που έμειναν στην ιστορία. Η πρώτη ήταν ότι καταράστηκε το γένος των Ρομανόφ και προέβλεψε ότι κανένας ρώσος τσάρος δεν θα έχει φυσιολογικό θάνατο. Η δεύτερη, ότι έφερε στη Ρωσία… το πιρούνι, δημιουργώντας έναν αληθινό πάταγο τόσο στην αριστοκρατική τάξη, όσο και στα φτωχότερα στρώματα και τους δουλοπάροικους. Πολλοί ήταν βέβαιοι ότι η Μνίσεκ ήταν σατανίστρια, καθώς έπαιρνε την τροφή της με την «αιχμή του δόρατος» όπως έμοιαζε τότε το πιρούνι, και όχι με τα χέρια. Ωστόσο, η ιδέα να χρησιμοποιούν την «αιχμή του δόρατος» στο φαγητό, ρίζωσε.
Τον πύργο της Μαρίνα Μνίσεκ δεν είναι δύσκολο να τον αναγνωρίσει κανείς, αφού είναι ο ψηλότερος από του πύργους του Κρεμλίνου της Κολόμνα που έχουν διασωθεί (συνολικά 7 διασώθηκαν), και φτάνει τα 31 μέτρα. Στην κατασκευή του πύργου, σε σχήμα σκακιού, έχουν φτιαχτεί 27 παράθυρα-πολεμίστρες.
Το ιστορικό τμήμα της Κολόμνα διαμορφώθηκε από τον 14ο ως τον 19ο αιώνα. Σήμερα στην πόλη υπάρχουν περίπου 20 ναοί που λειτουργούν και 4 μοναστήρια. Η περιήγηση στα αξιοθέατα είναι καλύτερο να αρχίσει από την οδό του ποιητή Ιβάν Λαζέτσνικοφ. Η οδός Λαζέτσνικοφ είναι μια από τις πιο γραφικές γωνιές του κάστρου του Κρεμλίνου, καθώς εδώ υπάρχει η Μονή της Κοιμήσεως (Brúsenskiy Uspénskiy monastίr) του 16ου αιώνα, το πρώην κτίριο του Δημαρχείου (19 αι.) και αρχοντικά της τάξης των ευγενών.
Στο χώρο του Κρεμλίνου βρίσκεται η πλατεία Σομπόρναγια, το πνευματικό κέντρο της πόλης. Την αρχιτεκτονική της μορφή η πλατεία απέκτησε το διάστημα από τον 14ο ως τον 19ο αιώνα. Κεντρική θέση σε αυτή καταλαμβάνει ο καθεδρικός ναός της Κοιμήσεως (Uspénskiy kafedrálnyi sobór) που κτίστηκε με εντολή του Ντμίτρι Ντονσκόι για να τιμηθούν οι νίκες του ρωσικού στρατού εναντίον του ταταρο-μογγολικού ζυγού. Δεξιά από το ναό βρίσκεται το κωνικό πολύεδρο καμπαναριό (17 αι.), με τις πιο δυνατές καμπάνες στη Ρωσία. Δίπλα από το καμπαναριό βρίσκεται ο χειμερινός καθεδρικός ναός της Κολόμνα, Τιχβίν (Tihvinskiy sobór, 18-19ος αι., πήρε το όνομα από τον τόπο που λέγεται ότι εμφανίστηκε με θαυματουργό τρόπο στη μεσαιωνική Ρωσία η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας). Αριστερά του ναού βρίσκεται το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (Svyato-Tróitski ή Novo-Golutvin, 16-19 αι.).
-Μεταξύ των παλαιότερων κτιρίων του Κρεμλίνου της Κολόμνα είναι η παράπλευρη στην πλατεία Σομπόρναγια από βορειοανατολικά, εκκλησία της Αναστάσεως (14-19ος αι.), στην οποία συνεζεύχθη το 1366 ο πρίγκιπας Ντμίτρι Ντονσκόι με την Ευδοκία του Σούζνταλ, και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1501), ένας από τους πρώτους ναούς στη Ρωσία φτιαγμένος από τούβλο.
-Η αρτ-κομουνάλκα είναι ένα μικρό μουσείο μέσα σε διαμέρισμα κοινοβιακού τύπου, όπου τα έπιπλα και άλλα αντικείμενα δεν έχουν αλλάξει από τη δεκαετία του 1960. Εδώ μπορεί να δει κανείς πώς ήταν η κοινή για τις οικογένειες κουζίνα και το μπάνιο, να μυρίσει το γυναικείο άρωμα «Κόκκινη αυγή», καθώς και αντρικά, τα οποία δεν τα έβαζαν μόνο πάνω τους... αλλά και κάποιοι τα έπιναν. Είναι λοιπόν δυνατή στο μέρος αυτό μια «βουτιά» στη σοβιετική εποχή, αλλά και η παρατήρηση της σύγχρονης τέχνης, τα αντικείμενα της οποίας ταιριάζουν ιδανικά στην εσωτερική διαρρύθμιση του διαμερίσματος.
Διεύθυνση του μουσείου: Οδός Oktyabrskoi revolyutsii, 205. Τιμή εισόδου, 4 ευρώ.
-Στο μουσείο μαλακών ζαχαρωτών (παστίλα) της Κολόμνα (ή μουσείο της εξαφανισμένης γεύσης) θα σας δείξουν πώς φτιαχνόταν η διάσημη λιχουδιά. Τα μήλα ψήνονταν, γίνονταν πολτός και μετά τα ανακάτευαν με ξύλινες κουτάλες χωρίς διακοπή επί δύο μερόνυχτα. Ούτε ασπράδια αυγού, ούτε πηκτικές ουσίες, όπως σήμερα, δεν χρησιμοποιούσαν όταν έφτιαχναν τα συγκεκριμένα ζαχαρωτά. Το μουσείο βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο, σε ένα ευρύχωρο ξύλινο σπίτι γεμάτο από παλιά έπιπλα και με μεθυστικές μυρωδιές. Δίπλα απ’ το μουσείο υπάρχει κήπος με μηλιές και μια μικρή παραγωγική μονάδα. Εδώ φτιάχνουν τα γλυκά με τα χέρια βάσει των παλιών συνταγών, περίπου 26 είδη άσπρου μαλακού ζαχαρωτού και κόκκινου πιο συμπαγούς. Στο μουσείο υπάρχει πάντα ένα στρωμένο τραπέζι όπου σερβίρεται τσάι, επομένως τα γλυκά μπορείτε να τα δοκιμάσετε επιτόπου. Και αυτά που σας άρεσαν, μπορείτε να τα αποκτήσετε ώστε να τα πάρετε μαζί σας, σαν ένα νόστιμο αναμνηστικό.
Διεύθυνση του μουσείου: Οδός Posadskaya, 13a. Ώρες λειτουργίας, 10:00-22:00 χωρίς διαλείμματα και αργίες. Τιμή εισόδου, 8 ευρώ.
